Kölgəm
Anam mənlə qoşa doğdu
lap yaranışdan kölgəmi.
Böyütdüm boy həvəsilə,
aşırtdım başdan kölgəmi…
Özüm ilə qoşa saldım…
Yaman bərkə-boşa saldım.
Dağa saldım, daşa saldım –
keçirtdim daşdan kölgəmi.
Çağırdım, ölüm gəlmədi.
Oldu bir zülüm, gəlmədi…
Özümə əlim gəlmədi,
asdım ağacdan kölgəmi.
Dur, gözüm önündə
Sevdim, yüz şərt qoydun qarşıma mənim,
nəyi bacarmadım şərtlər içində?
Bircə ürəyimə qoymadım səni,
qorxdum itirərəm dərdlər içində.
Nəyinə gərəkdir ürəyim axı?
Ürəyim dərdlidir, başım havalı…
Öpüb, gözüm üstə qoymuşam səni,
dur gözüm önündə, a kasıb malı!..
O dünyadan məktub
Dost! Dünyanın xəlbirindən,
ələyindən nə xəbər?
Allahından, şeytanından,
mələyindən nə xəbər?
Yoxluğumdur usandığın.
Bəsdir daha yandığın!
Zülüm ilə qazandığın
çörəyindən nə xəbər?
Ağlayırmı yazıq anam?
Etibarsız oğlanam…
Uşaqlardan nigaranam,
Ürəyimdən nə xəbər?
Göz yaşınla gül bitirdin,
qəbrim üstə gətirdin.
İlham kimi dost itirdin,
kürəyindən nə xəbər?
