QARA (virtual söhbət)

Şəbnəm Xeyrulla*

/“Buta- virtual aləm” silsiləsindən/

Səni görmək istəyirəm.
– Hm…
– Nə oldu?
– Heç. Cavab tapmadım sözünə.
– Niyə ki?
– Çünki lap öncəldən görüşməyəcəyimizi sənə demişdim. İndi birdən durub belə deməyin…
– Ürəyimdən keçdi, dedim. Belə yazmağına inanmıram, bilirəm ki, indi sən də məni görmək istəyirsən.
– Axı bu haqda danışmışdıq.
– O danışıq əvvəl olmuşdu, məni elə də yaxşı tanımadığın vaxtlarda. İndi isə başqa cür fikirləşirsən. Düz deyirəm?
– Nə isə…
– Həmişəki kimi. Yenə də sualımdan yayınmaq üçün bu “nə isə”ni atdın ortaya.
– Yaxşı da, bəsdir…
– Gəl, görüşək. Elə indi, bu dəqiqə.
– Dəlisən? Saata bax, gecəyarıdan bir saat keçib.
– Nə olsun ki? İstəsən alınar.
– Bu vaxt? Həm də hərəmiz şəhərin bir tərəfində yaşayırıq axı.
– Dedim ki, alınar. Təki, sən istə. Nə deyirsən, istəyirsən?
– Yaxşı, tutaq ki, istəyirəm.
– Bax, indi ikimiz də eyni anda eyvana çıxırıq.
– Sonra?
– Səmaya diqqətlə baxıb ən parlaq ulduzu tapırıq.
– Və?
– O ulduzda mən sənin üzünü görəcəyəm. Əgər ürəkdən istəsən, sən də məni görə bilərsən.
– Yaxşı da, güldürmə məni.
– Gülməlidir?
– Zəhləm gedir bu Şekspir variantlı ay-ulduz romantikasından da…
– Bunun Şekspirə nə aidiyyatı? O da belə görüşə çıxırdı?
– Orasını dəqiq bilmirəm. Amma hər dəfə belə romantik sözlər görəndə Şekspirin sona qədər oxuya bilmədiyim “Romeo və Cülyetta”sı gəlib durur gözümün qabağında.
– Niyə oxuya bilməmisən o əsəri?
– Oxuyanda hiss elədim ki, sonuna çatsam, gülməkdən ölə bilərəm.
– “Romeo və Cülyetta”nın komediya olduğunu da səndən öyrəndim.
– Komediyadır da. Adam bir neçə saat öncə gördüyünə vurulub elə axmaq sözlər deyə bilər?
– Adam hətta heç görmədiyinə də vurula bilər.
– Məsələn, bizim dastanlarda olduğu kimi? Oğlan yatır, yuxuda ona “buta” verilir. O da “buta”sını tapmaq üçün diyar-diyar gəzir.
– Sən dastan danışırsan. Mən isə çağdaş dövrün məhsulu olan virtual sevgini nəzərdə tuturdum.
– Hə, aydındır…
– Nə deyirsən, görüşək?
– Sən hələ də ay-ulduz halındasan?
– Hə.
– Eyvana çıxım indi?
– Tənbəlliyini kənara qoy. Dur bilgisayarın qabağından.
– Oldu. Daha sənsən də.
– Getdik…

***
– Eh… Alınmadı.
– Sizin tərəfdə də ulduz yoxdur?
– Lənətə gəlsin Qara Keşiş!
– Bu gecə vaxtı Qara Keşiş haradan düşdü yadına? Yoxsa sən hələ də dastandasan?
– O vaxt “qaratikan” oldu, indi də “qara bulud”. Görə bilmədim səni…

/* – Yazıçı – dramaturqdur.  4 Noyabr 1987-ci ildə doğulub. BDU-nu bitirib. Pyesləri dəfələrlə səhnələşdirilən gənc yazar əsasən kiçik həcmli öykülər və monopyeslər yazır./