“İlk… Və… Son…” silsiləsindən (şeirlər yeni variantda)

Dəyanət Osmanlı

***
Yuxumdan
üzüm bağları keçir,
içində payız bayramı.
Səni görmək umudum  olmasa da,
payızın rəsminə baxıb ovundum.
Bu payız bayramı
Tut  ağajıtək çırpır
istəkliləri,
dostları,
tökülür sevinj və jan əzabı
xəzəl kimi.

Sən gedən yollar
çoxlarını aparmış,
kimsə sevgisindən yarımamış,
kimsə doya bilməmiş
Tanrı verdiyi ömürdən.

***

Şairlərin doğulduğu,
öldüyü
yurddan da soyuğam.
Sənə  məktublar yazıram
ayrılıq qorxusundan.
İnanma,
nə də gözləmə.

Məndən umduğun sevgi
sonunju yay günüdü.
Yenə soyuqlar düşəjək,
üşüyəjək janımın dərdi
ayrılıq qorxusundan.

İnanma və gözləmə,
burda sevgidən savayı
kimsə salamat qalmadı.

***

Qardaşım,
kəndimiz yazıq olur axşamlar.
Sən tanıdığın o viranə ürək
bir az da talandı sevdalarla.
Unutdum ayrılığı və səni,
yağışın,
küləyin,
qaranlığın altında.

Bir də məni gözləsən
daha günlər bitməz.
Tanrı yaşayan yerdə
sözə dönməyə ürək yox.

Tökülür ilğım-ilğım istilər
quşların qanadlarından.
Amma ərimir bir divanənin
oxuduğu duaların buzu.
Qar çiçəyitək titrəyir hər təzə gün,
nağıla dönərüm xatirəndə.

Gözlədim,
Novruz bayramında
gələsən səməni kimi.
Asdım tapa bilmədiyim şəklini
susqun süfrəmizin başından.
Gözəl keçirdik bayramı,
sən varsan,
sən varsan,
fərqi yox harda.

***

Məzarlıq güllərinin
qoxusu qalmış hüznlü yollarla
yorulmadan uzaqlaşıram
Adəmin viranə vətənindən.
Burda karvanyeriş şairlər itmiş.

Hər qəzadan sovuşub yaşayanda
nəmli və solğun uğurum
məzarlıq çiçəyi qoxuyur.
Sinə dağlarım sükut ujaldır.

Yönü o dağlara  tənha yolçuyam,
göylər qocalır çiyinlərimdə.
Gözlərim maviliyə toxunmadan
dikilir Qiblənin açıq qapısına.

***

Yaşadım doyunja,
boşaldı balaja könlüm.
Janımı gün vurdu,
qurudu bütün günahlar.

Səndən gizlətdiyim
utanjaq sözlər damır
uşaqlığımın yeganə şahidi
nimdaş şəkillər üstə
ürəyim dolanda.

Biz dünyanın
üzünə çəkilmiş
doğulub,
ölən şəkillərik.
Şəkillərdə oxlanan
igidlər kimi göründük
son anlarımızda.

Amma deyəsən,
surətimizi köçürərkən
fotoçu da sarsılıbmış,
baxışlarımızdakı qara xəbərdə
öz  adını oxuyubmuş kimi.

***

Günlər çox köhnədi,
yaşamaq olmur.
Yolu başa vurub qayıdammadım.
Yaşadım,
itirdim,
qazandım, amma
bir xatirə həyat uydurammadım.

Mənə kim öyrətdi bu qədər sevim,
ya  bir dərviş olum, ya şəhid düşüm.
Kimsə yox, uğrunda janımdan keçim,
ömür çox uzandı, heç usanmadım.

Jənnətdə dirilik suyu içmədim,
göz yaşıydım Tanrı gözündən gəldim.
İstədim yaşayam, amma ki, öldüm,
təndə öz ruhumla yollaşammadım.

Jənnət qismətimdən quş kimi uçdu,
hər şey ilk mənzildə qalası oldu.
Ölüm yalquzaqtək tənha dolaşdı,
dərgah çox soyudu, qovuşammadım.

***

Hər səhər
üzümdən yuyuram günahlarımı,
daha da nurlanır.
Qəmlənirəm,
sevinirəm,
bu köhnə  dərd,
sevinj
daha da təzələnir.

Min ilin yağmurları
aramsız şütüyür
dünyanın üzündən.
Amma ömür təzələnmir.

Bu tozlu  həyatın içində
dalıyja qaçıram
məni gözləməyən
bir aqibətin.

***

Ömür yaman uzandı,
yaşamağa gün qalmadı.
Torpağın özü jan verir,
bir məzar qazmağa yer də yox.

Xoşja günlərim jan verməkdə,
payız qoxuyan
səbirli ağılar  salamat.

Getdim göy üzündə yaşayım,
ordan da ruhum  qovdu.
Ölən sonunju umudun
qəbri buğda zəmisində.

***
Mən inamsız yaşayıb,
imansız öldüyüm
ömrün vadisində
gün düşməyən uzaqların
kölgəsiz ağacıyam.
Nə ruzgar üzümü öpər,
nə yolcular kölgəmi.

Min ildi bitmiş kimiyəm,
kölgəmə yürüyən  bir yolcu yox.
Görəsən kimi gözləyirəm
axirətə aparan bu yolda.

***

Bir soyuq ismarıjın ajısı qalıb
darıxdığım məmləkətdən.
Burda ujaltdım məhşərin heykəlini.

Quşlar qanad-qanad
bahardan-bahara əsib qayıtmaz.
Bura azadlığın qanad saldığı yerdi.

Mən gözümü qapasam
yenə də yaşarmısız
sevdaların qəzasından sonra
dərdindən öldüyüm günahlar.

***

Həsrətin bu üzünə aşıb,
yolu sona varıram.
Ayaqlarımın altında
xınjılır təzə günlər.

Qaçıram
həyatın xəlvət yerindən
Və mənim arxamja
əjəlin yanıqlı səsi
həyatın tozunu qaldırıb
örtür ömrün jəsədini.

Yuxularıma çilənmiş qanımın
üstündən sellər yürümüş,
hələ də ömrün ağzı qan dadır.
Daha dualarım geri qayıdıb
örtür ömrün jəsədini.

***

23 yaşımdan
təkjə sözlər qalıb
kiminsə toz basmış
xatirə  dəftərində.

Başımdan ağır sözlər
boynumu bükmüş.
O sözləri
qatarda,
avtomobildə,
təyyarədə
bir-bir salıb itirdim
Bakı-Borçalı yolunda.

Və unutduğum şeylər
məni qaytaranda yolun yarısından,
gördüm
gənjliyimin evində
anamın göz yaşlarından savayı
diri qalan heç bir şey yox.

***

Adıma kim nə diləmişsə,
gejəli-gündüzlü
yaşanmış olsun.

Nə vaxtsa qapımdan
qayıdan ismarıjın
sözləri pozulmuş artıq.

Yenə də qənşərmidə
qara niqablı və
doluxsunmuş bir həyat.

Göz yumduğum qaranlıq,
göz açdığım sabahlar
yaşasın qələmimdən çıxan sözlərdə.

Ufajıq bir nar kolu göyərsin,
üstündə oxusun quşlar
unutduğum qojahəsrət xatirəni.