Şirinxanım Kərimbəyli ŞADİMAN
Şirin laylaların ana dilində,
Könlümün içinə dağılan heca.
Düşüb yuyunuram şaqraq selində,
Zərif çiçəklərtək yığılan heca.
O tuti ləhcənə vurulub qaldım,
Kövrək zəngulənə mehrimi saldım,
Evinə təb adlı sehrimi saldım,
Ruhumdan, canımdan doğulan heca.
Səndən qopub gəlir hər ağı, layla,
Dolmuşam küləyi, buludu hayla,
Ahımın təşnəsi sovrulsun vayla,
Doğma kəlmələrlə yoğrulan heca.
Sazımın, tarımın közü səndədir,
Min illik qopuzun izi səndədir,
Səndə bu məhrəmlik, doğmalıq nədir?!
Ögey baxışlardan boğulan heca.
Zərif çiyinində dastanlar gəzir,
Sən türk doğulana Tanrıdan nəzir,
Sənə xor baxanlar ruhumu əzir,
Ey heçdən var olan, doğrulan heca.
Anamın nəfəsin səndə duyuram,
Dəli istəyinə yartək uyuram,
Səni varlığımdan necə ayıram?!
Çocuqtək bağrıma sığılan heca.
Qolların boynuna dolar Şadiman,
Hissimin allahı, eşqimə iman,
Ağlayan könlümə bir təkcə dərman,
Təbsiz şe‘r əhlindən sıxılan heca…
Yerin zirvələrdən ucadır, uca!
04.10.2013
