AFAQ ŞIXLI /MOSKVA
BİR GÜNÜN ŞEİRLƏRİ
***
Hamı səni tanıyırdı – məndən başqa…
Hamı məni tanıyırdı – səndən başqa…
Görüşdük, tanışdıq,
Əfsuslar olsun ki, çaşdıq…
Geri vərəqlə təqvimi, –
Qoy əvvəlki kimi
Hamı bizi tanısın,
bizdən başqa…
***
Ürəyimi tən ortadan
sənə böldüm, mənə böldüm.
Dedim, sənə azlıq edər,
öz payımı yenə böldüm.
Bölünən mən, bölənsə sən,
qısmət isə kəm-kəsirdi.
Parça-parça bölünməyə
qəlbim nahaq tələsirdi…
***
Ağılsız görmüşdünmü belə? –
Səni tanımaya-tanımaya hələ,
bilmədən yalanını-düzünü
uçurumuna atdım özümü.
Saman çöpü də yoxdu yapışam,
vicdanına ümid bağlayıram…
Özü yıxılan ağlamaz, amma
mən ağlayıram…
22.01.14.
1 şərh
Afaq xanımın şeirlərini bəlkə də hamısını əzbər bilirəm. Amma bunları oxumamışdım. Son çümlələr məni kövrəltdi bu yaşımda.
Saman çöpü də yoxdu yapışam,
vicdanına ümid bağlayıram…
Özü yıxılan ağlamaz, amma
mən ağlayıram…
Yaradan sizi var eləsin və heç vaxt ağlatmasın, Vətən qızı!