(Əsəbləri zəif olanlar oxumasın!)
Murad Köhnəqala
Belə baxanda, mən heç vaxt şovinist olmamışam. Lakin türk millətinə qarşı düşmənçilik siyasəti aparan istənilən millətə və dövlətə nifrətim böyükdür. Milyonlarla türkü vətən adına tikanlı məftillər arasına alıb əzən Rusiya, İran və Çin kimi dövlətlərin anti-türk siyasətini heç vaxt bağışlamamalıyıq.
Türklərə qarşı aparılan soyqırımın ən qəddarı isə uyğur türklərinin payına düşüb. Dünyanı tarakan kimi bürüyən bu insanabənzər məxluqlar Çində yaşayan 40 milyondan artıq uyğur türklərinə divan tuturlar.
Mən bir dəfə sosial şəbəkələrdə yayımlanan videoda çin polisinin haqsızlığa qarşı etiraza qalxan uyğurları necə amansızlıqla qətlə yetirdiklərini gördüm. Küçədə polislər tərəfindən döyülüb yerə sərilən bir uyğur gəncinin ağzından köpüklü qan gəlirdi. Açıq qalmış ağzı ilə ağır-ağır son nəfəsini alırdı. Lakin əllərinə düşmüş digər gənci hələ də döyürdülər. Polislər yerə yıxılmış bu biri gəncin üstünə tullanıb daxili orqanlarını partlatmamış ondan əl çəkmədilər. Döydükləri gənc tərpənməz qalandan sonra meyitindən əl çəkdilər.
2000-ci ilin əvvəllərində kommersiya məqsədi ilə Bakıya gəlmiş, ağlaya-ağlaya danışan bir uyğurun söhbəti hələ də yadımdadır. O, Çin ordusunda çinli zabitlərin onlara necə işgəncələr verdiklərindən, öz murdar qidalarını onlara necə zorla yedirdiklərindən danışırdı. Onun söylədiyinə görə, varlı çinlilərin sevdiyi yeməklərdən biri də oğurlanmış uyğur körpəsinin qızardılmış ətidir.
Bir vaxtlar Bakının hər yerində xırdavat alveri ilə məşğul olan murdar “çina”ları görəndə nifrətimi cilovlaya bilmirdim. Onlar Azərbaycanın bütün bölgələrində parazit kimi çoxala-çoxala gedirdilər. Nə yaxşı ki, son vaxtlar bu murdar məxluqları sınırdışı elədilər.
Ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatını çinli yazıçı, hansısa Mo Yana (Quan Moeyə) veriblər deyəndə ürəyim bulandı. Deyilənə görə, “Mo Yan” onun təxəllüsüdür və bu söz birləşməsi “Sus!” mənasını verir. Təbii ki, hər bir murdar çinli kimi bu murdar da yəqin ki, uyğurların başına gələnlər haqda danışmamağı özünə əmr edib. Məlumdur ki, bu mükafatın altında ciddi bir siyasət də gizlənir. Yəni, adətən Nobel, ölkəsində və dünyada insan haqlarının boğulmasına qarşı çıxan istedadlı yazarlara təqdim olunur. Ancaq nədənsə, bu dəfə uyğur fəryadına susan bir yazıçı beynəlxalq nüfuzlu bir ödülün ordenini yaxasına taxdı.
Məlumatda o da bildirilir ki, bu mükafata ən layiqli namizəd dünyaca məşhur olan yapon yazarı Haruki Murakami olduğu halda bukmekerlər dünya ədəbiyyatında heç də tanınmamış bir “çina”ya üstünlük veriblər.
İndi sizə haradan deyim, kimdən danışım, bizim bu Mo Yandan! Mo Yan xəbəri eşidən kimi mükafatı əlüstü “yumaq” üçün özünü yaxınlıqda olan “Kərtənkələ başı” kafesinə verir. Kafedə ona yaxınlaşan üstü kirli qarsondan soruşur ki, yeməyə nəyiniz var? Qarson sadalamağa başlayır: “Siçan quyruğunun soyutması, çəyirtkə içalatı, tarakan qovurması, pişik dilinin tısbağa yumurtası ilə çığırtması, pişik xaşı, it xaşlaması, soxulcan supu, it bağırsağına doldurulmuş ağacqurdu əti, dozanqurdu içalatı, uyğur körpəsinin qaraciyər qovurması, milçək qovurması, meymun beynindən hazırlanmış salat. İçməyə eşşək anqırtısı pivəsi, düyü arağı, itqusağı şampanı, tarakan suyundan konyak!”
Məşhur Nobel mükafatçısı bir dənə eşşək anqırtısı pivəsi, bir “pors” soxulcan supu, bir kasa it xaşlaması, “yarım” düyü arağı, bir qab uyğur körpəsinin qızardılmış ciyərini sifariş eləyib yerində rahatlaşır. Qarson tezliklə onun sifarişini stola düzür. Nobelçi cibindən çıxardığı çubuqlarla qulaqlarını təmizlədikdən sonra yeməyə girişir. Yeyib qurtardıqdan sonra gəyirmək üçün bir çəngə itotu sifariş eləyir. Hesabı ödəyib ayağa duranda baxır ki, hava qaralıb. Bilir ki, axşam dostları təbrik üçün onlara gələcək. Ona görə küçədə qarşısına keçən qara bir pişiyi tutub qoltuğuna vuraraq sığallaya-sığallaya evlərinə yola düşür
