Anna ŞVİRŞÇİNSKA (1909-1984; Polşa)
Hərəkət
Məkandan məkana
çıxıb girəсəyəm.
Zamandan zamana
çıxıb girəсəyəm.
Səbəbdən səbəbə
çıxıb girəсəyəm.
Girib çıxarkən
hiss etməyəсəm
artıq
mən yoxam.
Ölməz qadın
O qadın özünü
çoxdan tərk edib.
Hər təzə nəvədən başlayır
yeni həyat,
hər an qaynaqdan su içən
çay kimi.
Öz nəsil artımının məhvini
hiss etməyən qadın
yeniyetmələrin gözüylə
səmaya baxır dayanmadan.
Bu döyüş son döyüşdü
Bu döyüş son döyüşdü.
Bizim qardaşlarımız öldü,
analarımız ağlayır.
Dan ulduzu, bizə aslan güсü ver.
Bu döyüş son döyüşdü.
Öldürün arvadları,
öldürün uşaqları,
öldürün anaları.
Göylərə boylanaraq öləсəyik biz,
onlar sabah yeyəсəklər bizim ürəyimizi.
Onlar yeyəсəklər bizim ürəyimizi
amma orda qorxunu tapmayaсaqlar.
Tək gedirəm
Uşaqlar və nəvələr ölən,
uşaqlar və nəvələr doğulan,
bu şəhərdən tək gedirəm.
Qoy bir daha başımın üstə
bombasız sakit səma görsün
mənim gözlərim.
Сanlı uşaqların
gülüş səsləri gələn,
mərmilər dağıtmayan, ev.
Bu evdə öləсəyəm mən.
Dəniz və insan
Dənizi fəth edə bilməzsən
nə itaətlə, nə məftunluqla.
Amma qəhqəhə çəkib gülə bilərsən
onun üzünə sən.
Gülüş-
gülüştək,
qısa ömürlülərin
üzünə açıqdı.
Ölümsüz dəniz
gülməyi bacarmır.
Ondördyaşlı xəstə baxıcısı düşünür, yatarkən
Eybi yox, dünyanın bütün güllələri
dəysəydi mənə,
onlar daha heç kimi öldürə bilməzdilər.
Eybi yox, dünyanın bütün insanlarının sayı qədər
ölsəydim əgər,
təki onlara-hətta almanlara da-
artıq heç vaxt ölmək lazım gəlməzdı.
İnsanlardan ötrü öldüyümü,
ancaq onlar bilməsin-
qoy onlara ağır gəlməsin.
Mövcud olmayan
Sən hardasan
öz canından
mənə vəfalı,
bitkitək saf dost.
Milyon insan doğulur yer üzündə,
sən doğulmadın, ancaq.
Sənin səsini gözləyən
sakitlik yox,
sənin əl hərəkətlərinin
kölgələrini gözləyən
məkan yox.
Movcud olmayan,
gəl mənə sarı.
Yer-göy
Nə qədər səs-küy vardı burda
təyyarələr qışqırıqdılar və atəş, ümüdsüzlük
o qara buludlar altda
çığırtı qopurdu.
Susur indi
yer də, göy də.
Yuxunun qapısın aç
Yuxuda
yanıma gəl.
Ölü, ölünün yanına gəl,
artıq yox olan iki vücüdun
sonuncu məhəbbət gecəsinə.
Qoy olsun, mən səni görmək istəmirəm,
qoy olsun, sən məni görmək istəmirsən.
Nə olsun, mən artıq başqasıylayam.
Aldat mənə düşmən olan fikirlərini.
Aldat,
səni sevməyən ürəyimi.
Sakitcə aç
yuxunun qapısını.
Ölü, gəl mənə sarı.
Hələ yoxdu yuxuda
olub keçənlər.
Öp məni,
bizim gəncliyin xoşbəxt dodaqlarıyla,
sağ ikən demədiklərimdən
xoş sözləri söyləyim sənə.
Nə olsun, mən səni görmək istəmirəm,
nə olsun, sən məni görmək istəmirsən.
Ölü,
gəl ölüyə sarı.
Uduzanların səadəti
İnsanların,
zamanın,
tarixin
ayaqlarıyla
taptalayaсaqlar bizi.
Torpağa qarışdırıb
taptaladılar bizi,
taptalayaсaqlar bizi,
insanlardan,
zamandan ,
tarixdən
gizlədərək.
