Coşkun Karabulut
1956 yılında Sarıkamış’ta doğdu. İlk ve orta öğrenimini Sarıkamış’ta tamamladı. 1980’de Hacettepe Üniversitesi Sosyoloji Bölümünden mezun oldu. Mersin, Adana, Fethiye ve Kuşadası’nda çeşitli bankalarda vöneticilik yaptı. 2004-2014 yılları arasında Fethiye Ölüdeniz Belediyesinde Sanatevi yöneticiliği yaptıktan sonra emekli oldu.
İlk şiiri, Mersin’de yayımlanan Senfoni dergisinde çıktı. Daha sonra Şiir Defteri, İlkyaz, Tını, Aykırı Sanat, Söylem, Edebiyat Güncesi, Yaşam Sanat gibi dergilerde ve Yeni Adana gazetesinde şiir ve düzyazıları yayımlandı.
Şiir kitapları Taramak Gökyüzünü (1993, 2. basım 1994), Bizim Olan Ne Var Ki (1996), Aklımda Sen (2002), Çizgi (2007), Beni Zamansız Bırak (2007), Pılı Pırtı Şiirler (2012), Hardan Haraya (2017, Bakü) ile İncir Çekirdeği (2018), Şiirim Bana Benzer (2020), Zemherin Senin( 2022)’ dir.
Deneme kitapları Sözcükler de Ölür (2009), Kolay Görünen Zor: Şiir (2012), Söz Yalanı Sevmez (2017), 70’li Yıllarda Bende Kalan Sarıkamış (2017, anı), Şiir Şair ve Okur (2018), Hakikat Peşinde (2022)’ dir.
ÇİZGİ
herkesin bir tavrı var yaşamda
kendi doğru çizgisinde
akıp gider yaşamı
gülmek bir çizgi
ağlamak eğri çizgi
sevda yükselen
nefret alçalan çizgi
nazlı nazlı yürümek
ne güzel çizgi
kavuşmak sevgiliye
kesişen çizgi
okumak, incelmek hassas bir çizgi
vurdum-duymaz olmak; o da bir çizgi
bir çizgiler demetidir yaşamak
ölüm: hepsinin üstüne bir çizgi
Bu Aşk da Bitecek Bir Gün
biliyorum bu aşk da bitecek bir gün
bir aşk nasıl biterse öyle
bozulacak büyüsü ömrün
aslına dönüşecek her şey
oturacak düzeni dünyanın yerli yerine
sürgünden dönerken bir bir
usta sarraflar
ne var ki
bensiz doğacak güneş
rüzgâr bensiz esecek
bir başına dönecek dünya
herkes nasıl bilirse öyle
yine de
yoğurarak bütün aşkları
kendimi ve dünyayı
senin gül yüzüne dönüştürmek
az şey midir
ve dünyanın bulutunu
bir çift göze sığdırıp
bakışlar bırakmak
Yağmur tadında
az şey midir sevgili
biliyorum bu aşk da bitecek bir gün
ve ben alıp başımı gideceğim
bir şair nasıl giderse öyle
Bizim Olan Ne Var ki
bizim olan ne var ki
bize/ne kalır sonra
hava ateş su toprak
dönüşürken habire
gelen kimdik dünyaya
doğan kimdik ölen kim
seven kim sevilen kim
öpmelerden ne kalır
ne kalır duygulardan
acılardan
sevinçlerden
özlemlerden ne kalır
hüzün dolu bir bakış
ürkek bir tebessümden
varlığın temeli sevgidir deyip
her seferinde yüzü mosmor/ne yazık
vurgun yemiş bir yürekten
sevdalardan ne kalır
bizim olan ne var ki
bize/ne kalır sonra
benzi solmuş bir zamanın kolunda
eylül kapıda karşılar bizi
saç dökülür bel bükülür yüz solar
aynalar bizimle yaşlanır sanki
yıllar çoğaldıkça eksiltir bizi
ne çok da yalnızlık kalır sonrası
istesek istemezsek hüküm böyledir
uçurumlar dayatılır yaşam diye/işte o kalır
neyi çok istediysek neye vurgunsak
hep başka zamanlara sonraya kalır
en güzel yaşamalar yani kursakta kalır
yarım kalan sevdalardan da işte
bir şiir kalır
bizim olan ne var ki
sahi / bize ne kalır
Ne Zannediyorsunuz
siz şimdi
her şeyi kendiniz mi yapıyorsunuz
zannediyorsunuz
kendiniz mi düşünüyor
kendiniz mi tasarlıyor
kendiniz mi karar veriyorsunuz
zannediyorsunuz
güne ilk ne ile uyanacağınıza
ne ile yıkanıp ne ile taranacağınıza
ekmeğinizin üzerine ne süreceğinize
neyi ne ile yiyip
yanında ne içeceğinize
kendiniz mi karar veriyorsunuz
zannediyorsunuz
size neyin gerek olduğuna
neyi alıp almayacağınıza
yok yok neyi alacağınıza
hangisini alırsanız
eşi dostu kıskandırıp
çatır çatır çatlatacağınıza
kendiniz mi karar veriyorsunuz
zannediyorsunuz
kime gidip geleceğinize
kiminle oturup kiminle kalkacağınıza
nerde nasıl çalışıp
ne kadar çalışıp ne kadar dinlenip
neyi ne zaman ve ne için tüketeceğinize
kendiniz mi karar veriyorsunuz
zannediyorsunuz
kimi seçip seçmeyeceğinize
neyi düşünüp düşünmeyeceğinize
oturup televizyonun başına
neyi nasıl seyredeceğinize
nerede ne kadar gülüp
nerede kime tüküreceğinize
kendiniz mi karar veriyorsunuz
zannediyorsunuz
siz sonra
bütün bu zannettiklerinizi
kendinizin zannettiğini mi
zannediyorsunuz
siz şimdi Allah bilir
şu hâlinizle
kendinizin bile
kendiniz olduğunuzu
zannediyorsunuzdur
yapmayın Allahaşkına
siz kendinizi
ne zannediyorsunuz
ZEMHERİN SENİN
tıpkı
mevsimler gibisin
yazın kışın
baharın güzün
can veriyorsun bir gün
güller açıyor gönlümde
içime doğuyor
sıcak güneşin
sonra bir bakıyorsun güz
o kocaman çınar
devrilecek nerdeyse
yaprak döküyor dallar
savruluyor her biri bir yere
kar, kış. ayaz, tipi
hele senin zemherin
ne muhteşem manzara
ne büyülü güzellik
bakıyorum hayran hayran
şaşkınlıktan
ağzım açık donakalıyorum
İHALE
bugüne kadar
ne bir ihaleye girdim
ne de
ihaleye fesat karıştırdım
ama ne hikmetse
ihale bende kaldı
